وسواسی که در مورد OCD دارید می تواند باعث شود که واقعاً احساس اضطراب و ناراحتی کنید. اجبارهایی که دارید ممکن است به رفع موقت این ناراحتی کمک کند، اما وسواس ها به زودی برمی گردند و چرخه دوباره شروع می شود.
شدت OCD می تواند از برخی اختلالات زندگی تا ایجاد ناراحتی شدید متغیر باشد. می دانید که وسواس ها و اجبارها بیش از حد یا غیرمنطقی هستند. با این حال، مقاومت در برابر آنها را دشوار یا غیرممکن می‌دانید.
OCD به طرق مختلف بر افراد تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، برخی از افراد ساعت ها را صرف انجام اجبار می کنند و در نتیجه نمی توانند به فعالیت های عادی ادامه دهند. برخی افراد اجبارهای خود را بارها و بارها در خفا انجام می دهند (مانند تشریفات). به نظر می رسد افراد دیگر با فعالیت های عادی کنار می آیند اما از افکار وسواسی مکرر خود مضطرب می شوند. OCD می تواند بر کار شما (یا تکالیف مدرسه در کودکان)، روابط، زندگی اجتماعی و کیفیت زندگی شما تأثیر بگذارد.
بسیاری از افراد مبتلا به OCD در مورد علائم خود به پزشک یا شخص دیگری اطلاعی نمی دهند. آنها می ترسند که دیگران فکر کنند آنها دیوانه هستند. برخی از افراد مبتلا به OCD ممکن است از علائم خود خجالت بکشند، به خصوص اگر حاوی ایده های آسیب رساندن به دیگران یا دارای عنصر جنسی باشند. در نتیجه، بسیاری از افراد مبتلا به OCD نیز افسرده می شوند. با این حال، اگر OCD دارید، دیوانه یا دیوانه نیستید. تقصیر شما نیست و درمان اغلب جواب می دهد. اگر نگران این هستید که ممکن است افسرده باشید (مثلاً اگر خیلی احساس ناراحتی کرده اید و دیگر از چیزهایی که قبلاً از آنها لذت می بردید لذت نمی برید)، باید به پزشک خود مراجعه کنید.
چه چیزی باعث OCD می شود؟
علت OCD مشخص نیست. تغییرات جزئی در تعادل برخی از مواد شیمیایی مغز (انتقال دهنده های عصبی) مانند سروتونین ممکن است نقش داشته باشد. به همین دلیل است که تصور می شود دارو کمک می کند (به زیر مراجعه کنید).
همچنین، اگر یکی از اعضای درجه یک خانواده (مادر، پدر، برادر، خواهر، فرزند) مبتلا باشد، احتمال ابتلا به OCD بالاتر از حد متوسط است. بنابراین، ممکن است برخی از عناصر ژنتیکی در OCD وجود داشته باشد. با این حال، تا کنون هیچ ژنی پیدا نشده است که با OCD مرتبط باشد.
نظریه های دیگری در مورد علت OCD پیشنهاد شده است اما هیچ کدام ثابت نشده است.
چه کسانی به اختلال وسواس فکری- جبری مبتلا می شوند؟
تصور می شود که بین 1 تا 3 از هر 100 بزرگسال مبتلا به OCD هستند. هر کس در هر سنی می تواند به OCD مبتلا شود، اما معمولاً ابتدا بین سنین 18 تا 30 سالگی ایجاد می شود. تصور می شود از هر 100 کودک، 2 نفر مبتلا به OCD هستند.
OCD معمولاً یک وضعیت پایدار است. این بدان معناست که این بیماری درمان نمی شود، اما شما راه های مدیریت آن را یاد می گیرید.
اختلال وسواس فکری اجباری چگونه تشخیص داده می شود؟
اگر نگران هستید که ممکن است OCD داشته باشید، باید به پزشک خود مراجعه کنید و نگرانی های خود را توضیح دهید. آنها ممکن است با پرسیدن برخی از سوالات زیر شروع کنند. این سوالات می توانند به عنوان صفحه ای برای OCD احتمالی عمل کنند:
- زیاد میشوی یا تمیز میکنی؟
- آیا چیزها را زیاد بررسی می کنید؟
- آیا فکری وجود دارد که مدام شما را آزار می دهد که بخواهید از شر آن خلاص شوید اما نمی توانید؟
- آیا انجام فعالیت های روزانه شما زمان زیادی می برد؟
- آیا نگران قرار دادن چیزها در نظم خاصی هستید یا از بهم ریختگی ناراحت هستید؟
- آیا این مشکلات شما را اذیت می کند؟
سپس ارزیابی دقیق تری برای تشخیص OCD مورد نیاز است. این ممکن است توسط پزشک یا یک متخصص سلامت روان انجام شود. این ارزیابی به هر گونه افکار وسواسی و اجباری که دارید و اینکه چگونه بر شما و زندگی روزمره شما تأثیر می‌گذارد، نگاه می‌کند. کودکان مبتلا به OCD ممکن است به یک تیم متخصص بهداشت روان که در ارزیابی و درمان کودکان مبتلا به OCD مجرب است ارجاع داده شوند.
درمان وسواس فکری اجباری چیست؟
درمان معمول OCD عبارت است از:
- درمان شناختی رفتاری (CBT)؛ یا
- دارو، معمولا با یک داروی ضد افسردگی انتخابی مهارکننده بازجذب سروتونین (SSRI). یا
- ترکیبی از CBT به همراه یک داروی ضد افسردگی SSRI.
درمان شناختی رفتاری (CBT) برای درمان وسواس اجباری
درمان شناختی رفتاری نوعی درمان است که با فرآیندهای فکری و/یا رفتارهای فعلی شما سروکار دارد و هدف آن تغییر آنها با ایجاد راهبردهایی برای غلبه بر الگوهای فکری منفی است که ممکن است به شما در مدیریت موثرتر OCD کمک کند. به بروشور جداگانه ای به نام درمان شناختی رفتاری (CBT) مراجعه کنید .
CBT چقدر برای OCD موثر است؟
از بین کسانی که دوره CBT را کامل می کنند، در بیش از 3 مورد از 4 مورد بهبود قابل توجهی وجود دارد. علائم ممکن است به طور کامل برطرف نشوند، اما معمولاً وسواس‌ها و اجبارها مشکل کمتری دارند. حدود 1 نفر از هر 4 نفر مبتلا به OCD، CBT را بسیار استرس زا می داند و برای آنها مناسب نیست. با این حال، شناخت درمانی به تنهایی ممکن است به برخی از افرادی که CBT کامل را بیش از حد استرس زا می دانند، کمک کند.
به عنوان یک قاعده کلی، اگر دو دوره CBT کمک کننده نبود، فرد به متخصص OCD ارجاع داده می شود.
CBT را خودتان انجام دهید
CBT با کمک یک درمانگر آموزش دیده بهترین است. با این حال، برخی از افراد ترجیح می‌دهند خودشان به مشکلاتشان رسیدگی کنند. مجموعه ای از کتاب ها و جزوات خودیاری در مورد CBT خودگردان وجود دارد. اخیراً، سی دی های تعاملی و وب سایت ها در حال توسعه و ارزیابی برای CBT خودگردان هستند.